تاسوعا و عاشورای حسینی از مهمترین روزهای تاریخ اسلام برای شیعیان محسوب میشود. بهویژه روز عاشورا که در آن امویان لحظات سختی را برای امام حسین و خاندانش رقم زدند. حسین (ع) در این روز همراه با یارانش تمام زندگی خود را فدای خدا و دینش کرد و اسلام را با خون خود زنده نگه داشت.
روزهای نهم و دهم محرم سرشار از حوادث گوناگون و تلخ برای خاندان امام حسین(ع) بوده است. در ادامه مختصرا به حوادث این دو روز میپردازیم:
تاسوعا؛ روز نهم
روز نهم ماه محرم، آخرین روزى بود که امام حسین(ع) و یارانش شبانگاه آن را درک کرده بودند و این روز به شب عاشورا پیوند خورد. بدین جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بیت(ع) از اهمیت بالایى برخوردار است. مسلمانان تاریخساز ایران اسلامى همچون بسیاری از مسلمانان سراسر گیتی، این روز را منتسب به غیرتالله و ساقی دشت کربلا، حضرت ابوالفضل العباس (ع) میدانند و بسان روز عاشورا آن را گرامى داشته و به سوگوارى مىپردازند.
تاسوعا بزرگداشت شهادت اسوه ایثار و ادب و دلاوری و وفا و حقگزاری عباسبنعلی(ع) است. هنوز هم با گذشت هزار و چهارصد سال، تاریخ، روشن از کرامتهای اوست و نام او با وفا و ادب و مردانگی همراه است. آن سردار فداکار با لبی تشنه و جگری سوخته، پا به فرات گذاشت، اما جوانمردی و وفایش نگذاشت که او آب بنوشد و امام و اهل بیت و کودکان تشنهکام باشند. لبتشنه از فرات بیرون آمد تا آب را به کودکان برساند. خود از آب ننوشید و فرات را تشنه لبهای خویش نهاد و برگشت و دست عطش فرات، دیگر هرگز به دامان وفای عباس نرسید. این ایثار را کجا میتوان یافت و این همه فداکاری مگر در واژه میگنجد و با کلام قابل بیان است؟
مجاهدتهاى سیدالشهدا و همه شهداى راه حق و فضیلت در طول تاریخ، براى آشنا کردن مردم با خداوند متعال و استقرار یگانهپرستى در سایه حکومت دینى در جهان بود؛ آنچه حسین (ع) را میآزرد دوری مردم از روح دین و بندگی خدا بود.
امام حسین (ع) عصر تاسوعا تا به صبح عاشورا را مهلت گرفت تا در یک کلاس عملی و کاملا واقعی این مبنا و محور قیام خود را به تصویر بکشد و به همگان نشان دهد که هدف او از این حرکت عظیم زنده کردن دین و بندگی واقعی خدا است. او از دینی که در ظاهر نماز و روزه و قرائت قرآن بوده، ولی امام آن یزید و یزیدیان زمان باشند، بیزاری جست.
عاشورا؛ روز دهم
عشر از زمانی عاشورا شد که خون خدا در زمین جاری و نهضت حسینی و آزاد خواهی در دشت نینوا به روی نیزه سر داده شد. پیش از این نیز محرم در کتاب جامع احادیثالشیعه از کتاب من “لا یحضره الفقیه” از امام باقر (ع) نقل شده است: «روزه در عاشورا قبل از واجب شدن روزه ماه رمضان معمول بوده، ولی پس از آن ترک شده است. همچنین اهل سنت، روز عاشورا را سالگرد روزی میدانند که حضرت موسی (ع) دریای سرخ را شکافت و به همراه پیروانش از آن عبور کرد و این روز را گرامی داشته و روزه گرفتن در این روز را مستحب میدانند.»
واقعه کربلا، در روز جمعه دهم محرم سال ۶۱ هجری قمری رخ داد. امام حسین در این زمان ۵۶ سال داشتند. بنیامیه پس از واقعه کربلا با اقداماتی مانند شروع به ذخیره آذوقه یک سال خود، تبریک و شادباش گفتن، لباسهای نو پوشیدن و روزه گرفتن، روز عاشورا را مبارک شمردهاند. چنانکه در زیارت عاشورای امام حسین (ع) آمده؛ «هذا یومٌ تَبَرَّکت بِهِ بَنُوأُمَیهَ»
امامان معصوم (ع) شیعه را از روزه عاشورا نهی کردهاند و در برخی موارد گفتهاند که در روز عاشورا تا نزدیک غروب چیزی نخورید و نیاشامید، اما نزدیک غروب چیزی بخورید تا روزه اصطلاحی نباشد.
شب عاشورا، آخرین شب انس امام حسین و یارانش با انیس ذاکران بود؛ در منابع تاریخی آمده است:
جاءَ اللَّیلُ، فَباتَ الحُسَینُ علیه السلام تِلکَ اللَّیلَهَ [لَیلَهَ عاشوراءَ] راکِعاً ساجِداً باکِیاً مُستَغفِراً مُتَضَرِّعاً و باتَ أصحابُهُ و لَهُم دَوِیٌّ کَدَوِیِّ النَّحلِ.
“شب فرا رسید و حسین (ع)، شب عاشورا را به رکوع و سجود و گریه و آمرزشخواهى و تضرع و زارى پرداخت و یارانش در آن شب، زمزمهاى مانند آواى زنبور (بدون وقفه) داشتند.”
وقایعی که بعد از شهادت امام حسین (ع) از کربلا تا مدینه برای اهلبیت اتفاق افتاد خیلی بیشتر از آنست که بتوان بهطور مختصر بیان نمود. همچنین بیشتر وقایع را ثبت نکردهاند و یا اگر ثبت شده به تاریخ دقیق آن اشاره نشده و به طور مطلق به محل وقوع آن اشاره رفته است. در ذیل به مهمترین این موارد اشاره میکنیم:
- آمدن ذوالجناح با یال و کاکل خونین به سوى خیمه براى آوردن خبر شهادت آن حضرت
- ماتم و ناله و گریه پردگیان حرم بر سیدالشهداء (ع) و اولاد و بستگان و اصحاب آن حضرت
- غارت اموال از خیمه امام حسین(ع)
- فرار فاطمیات و علویات در بیابانها بعد از شهادت اباعبدالله
- غارت کردن لباس و زره و… از بدن مطهر شهداى کربلا
- جدا شدن سرهاى مطهر امام حسین (ع) و اهل بیت و اصحاب آن حضرت
- به آتش کشیدن خیمههاى آلالله، فرزندان رسول خدا و على مرتضى و فاطمه زهرا (ع)
- شهادت دختران کوچک در کنار خیمهها
- گریه و ماتم بر سیدالشهدا (ع) و عزاى زمین و زمان، عرش و آسمان، جن و انس و ملک و وحوش بر آن حضرت
مشاهده آثار بیشتر از زندگی حسین (ع) در گاج مارکتCopyRight Original Article منبع اصلی و رعایت قانون کپی رایت